Frequently Asked Questions

• “Bodymind Integration” zoals onderwezen en beoefend bij IBI is het resultaat van een rijke synthese van vele invloeden, klinische en theoretische bronnen. Het is geen eclectisch gebruik van deze bronnen. In overeenstemming met Jim Kepner zijn we van mening dat Bodymind-werk met een hele persoon een “geïntegreerde benadering” vereist – lichaam en geest sumultaan en als een eenheid aanpakken – en niet een unieke, alternatieve of gelaagde benadering.

• Centraal in “Bodymind Integration” zoals onderwezen en beoefend door IBI, is de opvatting dat lichaam en geest onafscheidelijk zijn en niet in een causale relatie staan ​​met “elkaar” omdat ze dimensies zijn van dezelfde verschijnselen.

• Holistisch werk met awareness en bewustzijn is dus altijd gelijktijdig werk met lichaamsuitdrukking, beweging en energie. En omgekeerd is werken met het lichaam, inclusief diepgaand werken met ademhaling en myofascia, ook gelijktijdig werken met awareness en bewustzijn.

• “Bodymind Integration” behandelt belichaming als een intrinsiek en belangrijk kenmerk van het menselijk bestaan. Het associeert de geest (spirit) opnieuw met het lichaam om het leven dieper te waarderen; Het helpt gedissocieerde delen van onze geest die gefragmenteerd zijn van ons lichaam terug te brengen naar ons lichaam, opnieuw te verenigen, opnieuw te associeren.

• In “Bodymind Integration” ligt de aandacht op intrinsieke gezondheid of het “essentiële zelf”, pathologie treedt op als gevolg van het verlies van verbinding met het essentiële zelf.

• “Bodymind Integration” is een hulpbronnengerichte aanpak. Het benadrukt het verbinding maken met de delen van het zelf die al georganiseerd, coherent en functioneel zijn met interesse, nieuwsgierigheid en verkenning. Het probeert vanaf dat punt naar binnen te werken naar de meer “verdedigde”, “ongeorganiseerde”, “genegeerde”, “disfunctionele” of “uitgesloten” aspecten van iemands wezen, zonder deze elementen echter de primaire focus van therapie te maken of een regressief model te worden.

• De praktijk van Bodymind Integration richt zich op belichaamde, huidige ervaring; Deze ervaring kan op een beschrijvende manier worden verwoord;

• In “Bodymind Integration”, zoals beoefend en onderwezen aan het IBI, wordt een „somatische mindfulness” aangemoedigd, waaronder het gedetailleerd van moment tot moment volgen van sensaties, gevoelens, emoties en bewegingsimpulsen, evenals het gebruik van opladen en ontladen van energie door het doorwerken en voltooien van een „natuurlijke energetische cyclus”

• “Bodymind Integration” wordt beoefend in relatie met de therapeut; het werk is zowel interpersoonlijk (in relatie) als intrapersoonlijk (naar binnen gericht); het is een onderlinge onderneming van therapeut en cliënt tesamen, die met nieuwsgierigheid wordt gedaan; zowel therapeut als cliënt veranderen door de ervaring; er is geen vastgesteld einddoel.

• Bij een geschikt klimaat ontdekken individuen hun eigen genezingsproces en zelfregulatie. Als coaching, counseling, zelfontwikkeling en lichaamspsychotherapeutische benadering is het een krachtige manier om een ​​diepgaand en authentiek contact met het Zelf te maken om de energiebalans, cognitief begrip, inzicht en evenwicht te herstellen en te bevorderen.

• De therapeutische alliantie in “Bodymind Integration” is de krachtige bundeling van krachten die het lange, moeilijke en vaak pijnlijke werk van levensveranderende genezing en transformatie stimuleert en ondersteunt. De conceptie van de beoefenaar hier is niet van een ongeïnteresseerde waarnemer-technicus, maar van een volledig levende menselijke metgezel voor de cliënt.

Gedefinieerd als de koppeling van gedifferentieerde componenten van een systeem, wordt integratie beschouwd als het belangrijkste mechanisme bij het cultiveren van meer welzijn.

De integratie van lichaamservaringen: Er is algemene consensus dat zelforganisatie in eerste instantie de integratie van ervaringen inhoudt, gerelateerd aan het lichaam. De fysieke grenzen van zichzelf en de wereld worden daarbij gedefinieerd. Zodra het fysieke zelf vanuit ervaring is gevestigd, worden sociale uitwisselingen, de identificatie van sociale grenzen en de identificatie van sociale causaliteit centrale functies van het zelf.

Voor de hersenen betekent integratie dat gescheiden gebieden met hun unieke functies, in de schedel en door het hele lichaam, via synaptische verbindingen met elkaar verbonden worden. Deze geïntegreerde koppelingen zorgen ervoor dat er meer ingewikkelde functies kunnen ontstaan, zoals inzicht, empathie, intuïtie en moraliteit. Een resultaat van integratie is vriendelijkheid, veerkracht en gezondheid.

In de geest van een individu omvat integratie het koppelen van afzonderlijke aspecten van mentale processen aan elkaar, zoals denken met gevoel, lichamelijk gevoel met logica. Chaos en rigiditeit ontstaan ​​wanneer integratie wordt geblokkeerd. Een gezonde hoeveelheid structuur (maar niet te veel wat leidt tot stijfheid) plus een gezonde hoeveelheid spontaniteit (maar nogmaals, niet te veel wat leidt tot chaos).

Onderdeel van integratie is leren hoe je innerlijke harmonie kunt behouden of herstellen wanneer je niet langer chaotisch of rigide met elkaar omgaat, maar op een evenwichtige manier met de buitenwereld. Om de harmonie te herstellen, moeten we vaak geblokkeerde energie vrijgeven. Opgehouden (opwaartse) energie maakt bijvoorbeeld deel uit van fysieke inflatie, trots en gecontroleerd denken en ons werk met deze blokkade is om te helpen bij het overgeven van de adem, gevoelens en weefsels.

De integratie van polariteiten: linker hersenhelft – rechter hersenhelft, inputs – outputs, man – vrouw, power – ontvankelijkheid.

Op transpersoonlijk niveau is integratie het samenkomen van het ego en de dynamische grond van het onderbewuste. Integratie is het punt waarop het ego volledig wordt waargenomen met de ogen van de Geest.

Psychotherapie is een algemene term die verwijst naar therapeutische interactie of behandeling tussen een gekwalificeerde professional in de geestelijke gezondheidszorg en een cliënt, patiënt, familie, stel of groep. De problemen die worden aangepakt, zijn psychologisch van aard en kunnen variëren in termen van oorzaken, invloeden, triggers en mogelijke oplossingen. Een nauwkeurige beoordeling van deze en andere variabelen hangt af van de bekwaamheid van de beoefenaar en kan veranderen of evolueren naarmate de beoefenaar ervaring, kennis en inzicht verwerft.

Het doel van psychotherapie is het onderzoeken van gedachten, gevoelens en gedrag met als doel het oplossen van problemen of het bereiken van een hoger functioneringsniveau. Psychotherapie heeft ook tot doel het individuele gevoel van zijn / haar eigen welzijn te vergroten. Psychotherapeuten gebruiken een reeks technieken die gebaseerd zijn op het opbouwen van ervaringsrelaties, dialoog, communicatie en gedragsverandering die zijn ontworpen om de mentale gezondheid van een cliënt of patiënt te verbeteren, of om groepsrelaties te verbeteren (zoals in een gezin).

Psychotherapie kan wettelijk gereguleerd, vrijwillig gereguleerd of niet-gereguleerd zijn, afhankelijk van het rechtsgebied. De vereisten van deze beroepen variëren en vereisen vaak een graduate school en klinische ervaring onder toezicht. Psychotherapie wordt in Europa steeds meer gezien als een zelfstandig beroep, en niet beperkt tot psychologen en psychiaters, zoals in sommige landen is voorgeschreven.

Lichaamsgerichte psychotherapie, ook wel lichaamsgeoriënteerde psychotherapie of somatische psychotherapie genoemd, is een benadering van psychotherapie die de basisprincipes van somatische psychologie toepast.

Het gaat ervan uit dat er geen hiërarchische relatie is tussen lichaam en geest, tussen psyche en soma. Het zijn beide even functionerende als interactieve aspecten van het geheel.

Lichaamsgerichte psychotherapie is gebaseerd op een model van de ontwikkeling van de persoon; een theorie van persoonlijkheid; hypothesen over de ontwikkeling van aandoeningen en afwijkingen, evenals een grote verscheidenheid aan diagnostische en therapeutische technieken die worden gebruikt in het kader van een therapeutische relatie.

De verschillende vormen van lichaamsgerichte psychotherapie nemen het lichaam en zijn energetische processen als uitgangspunt in hun benadering van de persoon. Tegenwoordig is er een rijke wetenschappelijke basis op een expliciete theorie die praktische toepassing ondersteunt.

Afhankelijk van de specialisatie van de therapeut kan een grote verscheidenheid aan technieken worden gebruikt die gebruik maken van aanraking, beweging en ademhaling. Daarom is er vanuit lichaamsgerichte psychotherapie een verband met sommige vormen van somatisch lichaamswerk en sommige complementaire medische praktijken, maar hoewel deze vormen ook gebruik kunnen maken van aanraking, beweging en ademhaling, verschillen ze van lichaamsgerichte psychotherapie.

De lichaamsgerichte praktijken worden ondersteund door gesprekken. Het doel is om blokkades in de levensenergie op te lossen die veel fysieke en psychologische problemen kunnen veroorzaken.

We kunnen 4 types lichaamswerk interventies onderscheiden binnen de lichaamsgerichte psychotherapie:

Lichaamsbewustzijn interventies zijn ontworpen om je te helpen bij de ervaring in je lichaam te blijven. De focus ligt op de gebieden van spierspanning, houding, adempatronen, en de manieren waarop lichamelijke en emotionele spanningen, gedragspatronen, en mentale toestanden verbonden zijn met elkaar. Methodes om lichaamsbewustzijn te vergroten kunnen gesuggereerd en aangemoedigd worden.

Lichamelijke interventies worden gebruikt om meer levendigheid en beweging in je lichaam te brengen. Deze bewegingservaringen kunnen gericht zijn op bepaalde gebieden van je lichaam die chronische spierspanning vertonen, slechte doorstroming, lagere bewustzijnsniveaus, of beperkte bewegingsmogelijkheden kennen. Zij kunnen stretchoefeningen bevatten om de tonus van je spieren te verbeteren, ademhalingsvaardigheden om je lichaam op te laden of toestanden van ontspanning te creëren, of stressreductie middelen om het bereik van de toestanden die je in staat bent te ervaren te vergroten. Het doel van deze interventies bestaat erin je energie, lading, en gevoel te vergroten, door chronische musculaire spanning op te heffen en de capaciteit voor beweging en zelf-expressie te vergroten.

Gerichte Expressie: Moeilijk of traumatisch materiaal uit je verleden is soms de focus van therapeutisch werk, en het losmaken, begrijpen en integreren van deze gevoelens door procedures die emotionele expressie bevorderen, kan een therapeutisch doel zijn. Om je te helpen je naar dit doel te bewegen, kan het zijn dat de therapeut je gerichte ervaringen in emotionele expressie suggereert. Het kan zijn dat je gevraagd wordt om deel te nemen aan lichaamsbewegingen, oefeningen, en ervaringen die emotionele expressie kunnen verdiepen en je helpen deze gevoelens te verhelderen. Op hun beurt, zijn deze ervaringen ontworpen om een verruimd bereik van gevoelens en een verdieping van emotioneel bewustzijn te ondersteunen.

Aanraking wordt soms gebruikt om bewustzijn naar het lichaam te brengen, om chronische spierspanning los te maken, om je te ondersteunen tijdens het loslaten van traumatisch materiaal uit je verleden, of om je te helpen in het maken van nieuwe bewegingen die buiten het gebruikelijke beperkte bewegingsbereik vallen. De richtlijnen voor het gebruik van aanraking omvatten het vragen van je toestemming wanneer aanraking ter sprake komt, het respecteren van je persoonlijke grenzen en voorkeuren in het gebruik van aanraking, en het binnen de richtlijnen blijven die opgelegd worden door de therapeutische associatie of erkenningscommissie van de therapeut voor wat betreft het gebruik van aanraking.

Eenieder die graag wil groeien en bereid is om te werken voor die groei om:

• zich levendig te voelen;
• diep en goed lief te hebben;
• zin en betekenis in het leven te vinden;
• zelfwaarde te bevorderen;
• plezier en vreugde te ervaren.

• depressie
• angst
• problemen met zelfwaardegevoel
• emotionele moeilijkheden
• stress gerelateerde ziekten
• relatieproblemen
• verlies en rouw
• seksueel misbruik

Zie alle problemen die in integratieve en lichaamsgerichte psychotherapie behandeld kunnen worden

De effecten van het gebruik van lichaamswerk als deel van je therapeutische benadering zijn zeer individueel en zullen afhangen van welke procedures je verkiest te gebruiken, alsook van de aard van het therapeutisch probleem dat je aandacht geeft.

A. Zoals andere vormen van therapie, kan lichaamsgerichte psychotherapie het bewustzijn (awareness) van het verleden en het heden vergroten. Deze emotionele ervaringen die verbonden zijn met trauma’s uit het verleden intensifiëren. Lichaamswerk kan je ook attent maken van bestaande musculaire spanningspatronen en lichamelijke beperkingen. Hoewel het de bedoeling is dat zo’n verhoogd bewustzijn je helpt om emotionele conflicten op te lossen, kunnen er momenten zijn tijdens de behandeling, net als in andere vormen van psychotherapie, dat de gevoelens onaangenaam kunnen zijn of intens. Een lichaamsgericht psychotherapeut zal je helpen deze ervaringen te begrijpen en te plaatsen en je helpen ze te richten en te integreren.

B. Lichaamsgerichte psychotherapie kan resulteren in een toename van gevoelens ten opzichte van vrienden, kennissen, collega’s, of de therpapeut. Deze gevoelens kunnen ofwel positief of negatief zijn en verbonden zijn met gevestigde patronen van emotionele verbinding en hechting evenals met wat er zich voordoet in het heden. De interpersoonlijke dimensie van het therapeutisch gedeelte van het proces kan beter begrepen worden en nieuwe, meer bevredigende manieren van zich verhouden kunnen bereikt worden.

C. Lichaamsgerichte psychotherapie houdt de exploratie in van de gevestigde grenzen rond de zelf ervaringen – de grenzen van het lichaam die gevoeld worden als aanraking wordt toegepast, de grenzen van het emotionele zelf dat gestimuleerd wordt wanneer contact gemaakt wordt met anderen, en de interpersoonlijke grenszen die beïnvloed worden wanneer diepe emotionele themas gedeeld worden met anderen. De doelstellingen van lichaamsgerichte psychotherapie omvatten een exploratie van de manier waarop deze grenzen de patronen in de ervaring van het zelf en in relaties creëren en in stand houden. Uit deze exploratie, kunnen veranderingen in de hand gewerkt die een grotere zelf-ontwikkeling en wel-zijn aanmoedigen.

Het Transpersoonlijke laat zich niet reduceren tot een benadering van persoonlijke groei. Het gaat hem eerder over een gedachtenraam dat het reële op een interdisciplinaire wijze in vraag stelt. De transpersoonlijke psychologie is een integratieve psychologie. De psychotherapeuten, psychoanalytici, en beoefenaars die dit kader opeisen kunnen originele en/of meer klassieke theorieën en technieken gebruiken: onderwerp van de psychoanalyse of onderwerp van de humanistische psychologie. De structurering van hun interventie hangt dus evenveel af van hun basisopleiding…

Om samen te vatten: wat deze intervenanten samenbrengt, is hun bevestiging van het bestaan op het psychologisch niveau van een instantie die het ego transcendeert, alsook dat velen onder hen toestanden van veranderd bewustzijn bestuderen en gebruiken. Wat betreft de “zijnskwaliteit” van de begeleider spreekt het vanzelf dat hoewel ze van harte gewenst is, ze niet gegarandeerd is door te behoren bij een Transpersoonlijke groep. Dezelfde voorzichtigheidsmaatregelen dringen zicht op bij het kiezen van een psychotherapeut…Wat ook zijn kader is!

Zoals bij elk soort relatie, bestaan er in het kader van een relatie tot een groep of een psychotherapeut momenten van afhankelijkheid, waar de persoon de nodige veiligheid en de noodzakelijke bronnen vindt om te leren autonoom te worden, die totaal gerechtvaardigd zijn en opbouwend ! Dit gezegd zijnde, lijkt het ook van belang om deelnemers aan een groep persoonlijke ontwikkeling te waarschuwen voor de “groepsillusie”: groepen zijn als laboratoria, en het is gevaarlijk om het zo voor te stellen dat al het positieve dat men er kan beleven met gemak over te planten is in het dagelijks leven…

Wat psychotherapie en een aanbod van persoonlijke ontwikkeling van elkaar onderscheidt is niet zozeer de toegepaste methodes, maar wel het soort contract dat wordt aangegaan tussen de professional en de cliënt. In het kader van een psychotherapie vraagt een persoon expliciet de hulp van een ander, genaamd psychotherapeut, om helderheid te vinden en een antwoord te geven ten aanzien van het persoonlijk lijden en de problemen waar men in het leven mee kampt. De psychotherapeut engageert zich om de persoon bij te staan en neemt hiervoor engagement en verantwoordelijkheid. Het accent ligt in een psychotherapie op de therapeutische relatie. In het kader van persoonlijke ontwikkeling, is de vraag van de cliënt dikwijls beperkter, voornamelijk in de tijd. Meestal gaat het hierbij om een werk in groep alwaar de rol van de relatie tot de therapeut in perspectief komt te staan door de relationele dynamiek onder de deelnemers.

Sektes gebruiken dikwijls persoonlijke ontwikkeling als verkoopsargument. Het is aangeraden om zich altijd te informeren of de beoefenaar behoort tot een professionele associatie of tot een erkende religieuze vereniging of gemeenschap als het gaat om een “spirituele” intervenant. Lid zijn van een professionele associatie “verplicht” de beoefenaar over een zekere opleiding te beschikken, een deontologische code te respecteren en de kwaliteit van zijn werk te bewaren, met name via supervisie- of intervisieactiviteiten m.a.w. om zich te gedragen als een verantwoordelijke professional.

Het is niet uitzonderlijk dat activiteiten i.v.m. persoonlijke groei de deelnemer in contact brengen met een lijden dat verder kan uitgewerkt worden in het kader van een psychotherapie. De twee benaderingen vullen elkaar aan en verrijken elkaar. Het psychotherapeutisch werk staat dikwijls een meer diepgaand en gepersonaliseerd werk toe, en is ook voor meer “fragiele” persoonlijkheden gepast. Groepen van persoonlijke ontwikkeling bieden in het algemeen veel exploratie aan, het naar waarde brengen van creativiteit, communicatie en expressieve mogelijkheden van eenieder, maar zijn niet altijd de geschikte context om dieper te graven in de doorwerking en de integratie van aangeraakte dynamieken. Hier kan verdere begeleiding in een psychotherapeutisch verband dan het proces verder helpen.

We hebben gemerkt dat lichaamsgericht werken een unieke aantrekking heeft voor professionele (psycho-)therapeuten. Als een permanente persoonlijke vorming voor professionele therapeuten, biedt lichaamsgerichte therapie/bodymind integration een gelegenheid om op een lichaamsniveau, thema’s die verbale therapie niet kunnen raken of oplossen, te exploreren.

De lichaamsgerichte therapeut beschikt in zijn gebruik van lichaamsgerichte technieken over een tweede taal waarmee hij/zij met cliënten kan communiceren. Deze tweede taal richt zich dikwijls tot pre-verbale ervaringen die niet bereikt werden door traditionele verbale therapiën. Wanneer therapeuten effectief met deze persoonlijke thema’s in therapie leren omgaan, zijn ze beter gewapend om deze thema’s te identificeren en ermee te werken in de relatie met hun eigen cliënten.

Persoonlijke lichaamsgerichte voortgezette vorming bereidt de therapeut voor om naar een dieper klinisch niveau af te dalen, en om te begrijpen hoe zijn/haar eigen thema’s (tegenoverdracht) interageren met de cliënt en om helderder de overdracht van de cliënt te identificeren en en ermee te werken als een middel eerder dan als een weerstand. Het toegenomen vermogen om met diepere klinische thema’s te werken is een voordeel van het vervolledigen van zijn eigen arsenaal van middelen.