Wijlen mijn vriend en collega Jack Painter, PhD, die drie belangrijke en uiterst krachtige bodymind-integratiemethoden in de wereld heeft gebracht: Postural Integration, Energetic Integration en Pelvic-Heart Integration, heeft de wereld tevens twee mooie, op het eerste gezicht een beetje ingewikkelde, maar in feite inzichtelijke en intelligente kaarten voor het begeleiden van het bodymind-integrationproces gegeven. Wij zijn daarvoor heel dankbaar, omdat ze echt mensen in hun groei- en genezingsprocessen in belangrijke mate kunnen helpen. Dit kan ik, Dirk Marivoet met stelligheid getuigen na 35 jaar klinisch werk ermee. Deze kaarten worden de “natuurlijke energetische cyclus / golf” (of “de natuurlijke stroom van energie”) en de kaart van “blokkades van de natuurlijke stroom van energie” genoemd. Deze kaarten zijn ook belangrijk in de Core Strokes™ Modaliteit, die door mij, Dirk Marivoet, werd ontwikkeld als verderzetting o.a. van Jack’s werk.
Ik zal hier in het kort de stappen en concepten beschrijven en uitleggen die u op die kaarten kunt zien. In onze Bodymind Integration workshops en trainingsprogramma’s werken we deze kaarten uitgebreid uit, zowel theoretisch als ervaringsgericht.
Stappen in de natuurlijke golf.
De veilige adem.
Als je naar de energiekaart “De natuurlijke stroom van energie” kijkt, zul je een eerste stap vinden die de Veilige Ademhaling wordt genoemd. In deze stap verkennen we een staat van homeostase, van rust, van thuis zijn bij onszelf en ons veilig voelen. We verbinden ons gewoon met onszelf en een eventuele ander, een begeleider kan ons helpen contact te maken met onszelf en ons helpen een dergelijke verbinding en rust met onszelf te vinden. Door deze zelf- en anderregulatie worden we ons niet alleen bewust dat we aanwezig zijn, dat we er zijn, dat we bestaan, maar voelen we ook de verbinding en coördinatie van onze adem met ons hele wezen dat zich zacht “oplaadt” en ‘ontlaadt’. Elke inademing laadt onze cellen lichtjes op en vergroot ons energieveld, elke uitademing is een ontlading en vrijgave van afvalstoffen, alsook een loslaten. Deze continue cyclus van in- en uitademen is een diepgaande basis voor onze fysiologie en voor ons levendige bewustzijn
Op de kaart zie je hoe onze adem de basislijn is: we hebben een reservoir van energie die we in eerste instantie niet verspreiden. We kunnen deze potentiële energie vasthouden tot we klaar zijn om ze te gebruiken.
Die personen die deze veiligheid gemakkelijk in hun ademhaling creëren, duiden we aan als “gegrond” in hun natuurlijke karakterstijl. Zij zijn de individuen die, wanneer ze worden geconfronteerd worden met stress en onevenwichtigheden, hun weg terug kunnen vinden naar het herstel van hun veilige ademhaling. Het is ook aannemelijk dat het individuen zijn die hun tijd nemen en ervoor zorgen dat ze goed voorbereid zijn: met een volle container, voordat ze naar een ander stadium overgaan.
Fase II: de voedende adem.
Vaak zien we dat wanneer iemand zich zekerder in zijn ritme begint te voelen, hij spontaan dieper inademt. Met de diepere inademing vullen we onszelf met energie, en wanneer de uitademing minder is dan de inademing, hebben we ons energieveld vergroot.
Op de grafiek ziet u dat in stap twee de pieken van de inademing (het opladen) groter zijn dan de dalende lengten van de uitademing (het ontladen).
Om een voedende ademhaling te oefenen, kunnen we bij het inademen de mond wijd openen of we kunnen lucht naar binnen zuigen – zonder inspanning als alles goed is. De energie die we nodig hebben of willen of verlangen is beschikbaar; ze is er in overvloed en ze zal ons niet worden ontzegd of weggenomen. We kunnen zeggen dat dit een “vrouwelijke” adem is, dat we energie van buiten naar onze binnenruimte brengen. In Pelvic-Heart Integration onderzoeken we de mogelijkheid om door het bekken in te ademen en en vervolgens omhoog te brengen naar ons hart: we vullen die ruimte op. We absorberen wat we nodig hebben. (Hoewel wanneer we inademen, de lucht van nature in de mond en naar beneden in de longen en het middenrif gaat, voelen we vanaf dit punt, nadat het middenrif volledig is gedaald, een opvullen tegen de longen als de adem naar de borstkas stijgt).
Door onze handen als begeleider te gebruiken, kunnen we dit opvullen aanmoedigen met ondersteunende boodschappen zoals “Laat adem komen, waar mijn handen je aanraken” (of op een zelfhulpmanier: “Ik laat de adem stromen in mijn borst of buik of beide “); “Ik laat mijn buik zich vullen”; “Ik laat mijn borstkas omhoog komen”; “Ik ontspan mijn inademing in mijn ribben in mijn rug.”
Er zijn oneindig veel mogelijkheden om dit soort ontvankelijkheid te ontwikkelen. De voedende adem benadrukt de inademing, terwijl de uitademing heel zacht en ontspannen is. Als je neusgangen open zijn, probeer dan in te ademen door je open mond, reik naar de voeding met zacht uitgestrekte lippen, ontspannen tong, keel en nek, en adem uit met een zacht geluid, je mond zachtjes gesloten. Je kunt het proces van “ademen” in de voeten, benen, bekken, armen of hoofd visualiseren of je kinesthetisch voorstellen, terwijl je je voorstelt dat de voeding van de inademing naar elk deel van je lichaam gaat dat “hongerig” of uitgeput is. Je helpt bij de overdracht van dergelijke energie door het plaatsen van je hand of handen op dat deel van je lichaam. Misschien stel je je voor dat je een kleur ademt – een warm rood of een koel blauw – die naar alle delen van de ademexpansie stroomt. Je kan ook – tijdens een enkele, steeds toenemende inademing – stappen van verdere expansie toestaan. We kunnen een prettig gevoel van “drijven” creëren — met behulp van een afbeelding van in warm water te zijn — waardoor een uitzetten mogelijk wordt. We kunnen ook met onze handen de achterkant van onze ribben ondersteunen en deze lichtjes optillen. Er zijn oneindig veel mogelijkheden.
Die personen, die van nature lijken te krijgen wat ze nodig hebben, noemen we ‘ontvankelijk’ (receptief) in karakterstijl. We zien dat hoewel ze misschien geen buitensporige verwachtingen hebben, ze nog steeds door het proces gaan van het willen van en het zoeken naar dingen in hun leven, maar op de een of andere manier meestal toch krijgen waar ze naar op zoek waren. Ook kunnen ze de houding hebben dat als ze iets echt willen, ze het ook kunnen krijgen. Het leven is overvloedig en beschikbaar voor hen.
Fase III: de verkennende adem.
Als we eenmaal genoeg gevuld zijn, beginnen we spontaan te willen verkennen – of onze omgeving of onze gevoelens of gedachten. De adem benadrukt nu de uitademing, en als je mond is gesloten tijdens de uitademing zoals voorgesteld voor fase II, open dan nu je mond voor de “verkennende adem” en maak een meer expressief geluid, of zelfs “Wow!” Om het punt duidelijker te maken, schudt je bij elke uitademing krachtig opeenvolgende delen van je lichaam: je rechterarm, je linkerarm, je rechterbeen, je linkerbeen, nu beide armen, nu beide benen, nu beide benen en beide armen! Pauzeer even na deze oefening en voel je lichaam. Mensen melden vaak tintelingen, aangename en meer levendige sensaties in hun lichaam. Het belangrijke punt hier is dat, hoewel we in zekere zin de nadruk hebben gelegd op de ontlading – de uitademing, met geluid en beweging tijdens het uitademen – het energieniveau over het algemeen nog steeds stijgt.
Merk op de grafiek op dat in fase drie, hoewel de ontlading geleidelijk groter is geworden, de totale pieken van inademing en opladen hoger zijn dan in fase twee.
In plaats van de adem te vragen om in onze handen te komen zoals bij de voedende adem, kunnen we nu de spieren stimuleren en ze tijdens de uitademing stimuleren — zacht of krachtig, om de vastgehouden energie in het systeem aan te moedigen om naar buiten te stromen. Onze aanraking (niet te diep) kan overal zijn waar een overmatige lading wordt vastgehouden – in de nek-, kaak- of borstspieren, in de “touwen” langs de rug (sacrospinalis), in de dijen, billen, kuiten. Sommige mensen houden hun adem veel in en daarom helpen we ze om vollediger uit te ademen door wat lichte druk uit te oefenen op het borstbeen.
Er zijn mensen die van nature “expressief” zijn in hun karakterstijl. Ze laten hun energie de wereld in stromen zonder terughoudend te zijn. Hun uitademing, die overgave is, verandert niet in een overmatig uitademen vanuit behoeftigheid, hoewel ze soms luid en onstuimig kunnen zijn.
Fase IV: de vrije adem.
De volgende fase wordt de vrije adem genoemd en kan worden gezien als een combinatie van fase II en III: we ademen vrij in (de voedende adem), en we ademen vrij uit (de verkennende adem). Als we denken dat de inademing ons groter maakt en de uitademing ons kleiner maakt, dan kunnen we de vrije adem beschouwen als de belichaming van de vrijheid om groot of klein te zijn, of elke maat daartussenin. Of het kan de vrijheid zijn om zowel “mannelijk” als “vrouwelijk” te zijn. Maar de vrije adem is nog meer: het is de spontane, verandering in de richting van inademen en uitademen. We zijn vrij om een kleine expansie te maken, dan een sterke samentrekking, en weer in te ademen met een vollere expansie en een kleinere samentrekking. En ons patroon kan ook onvoorspelbaar worden. Dit is als een vloeiende buiklach, waarbij we trillen met het in- en uitademen van onze adem. Een bewegingsvisualisatie die hierbij kan helpen, is je voor te stellen dat je voeten op de aarde rusten. Terwijl je inademt, spreid je je armen wijd en stel je jezelf voor dat je groter en groter wordt, en je kijkt naar beneden en ziet de aarde als een kleine bal daar beneden en je lichaam wordt zo groot als het zonnestelsel, of de Melkweg. Vervolgens, uitademend, komen je armen geleidelijk weer naar beneden en word je kleiner en kleiner; de aarde snelt je tegemoet, en je bent nu zo klein als een mier met de grassen die boven je uittorenen, de aarde oneindig breed, misschien ben je zo klein geworden als een molecuul. Herhaal deze bewegingen en visualisaties meerdere keren.
Een andere goede manier om met deze fase te werken, is door geleidelijk en afwisselend de uitzetting en samentrekking te versterken totdat je de volst mogelijke ademhaling ervaart – de volledigste inademing en de volledigste uitademing. Ook kan je de armen wijd openen tijdens de inademing en ze laten vallen tijdens de uitademing. Dit geeft het gevoel van vrij vliegen of zweven. In bodymind “integratiesessies” helpen we cliënten deze mogelijkheid te vinden. De therapeut kan op de borstkas werken door enige druk uit te oefenen, maar deze keer afwisselend de nadruk leggen op neerwaartse druk voor verschillende uitademingen en vervolgens de borstkas omhoog te leiden tijdens verschillende inademingen. Of we werken met myofasciale technieken om de samengetrokken weefsels te helpen ontspannen.
Op de grafiek zie je dat stap vier een geleidelijk toenemend bereik van opwaarts laden en neerwaarts ontladen laat zien.
De natuurlijke “vrije” karakterstijl weet veel emoties te voelen en te tonen – toegevend aan verdriet, uitgaande woede; het vermogen om uit angst te komen en deze te veranderen in woede, vreugde, volheid of verdriet. Het vrije karakter hoeft niet te dromen van vrijheid, hij of zij leeft vrijheid.
Een organismische cyclus van 4 fasen
Als we deze vier fasen zouden herhalen, maar deze keer elke fase in de volgende zouden laten opgaan, zouden we ontdekken dat onze energie geleidelijk stijgt, alsof we naar een climax gaan; en het is precies wat er gebeurt in elke ongeblokkeerde organismische energiecyclus: de energie bouwt zich op, bereikt een piek en keert dan terug naar het niveau waarop we begonnen. We zouden dan terugkeren naar Fase I, de veilige ademhaling. Alleen deze keer zouden we kunnen inzien dat de langzame ritmische ademhaling ook onze behoefte aan integratie zou kenmerken, niet enkel het vestigen van ons bestaan en van onze veiligheid.
Deze energiecyclus kan worden gezien in termen van verschillende tijdschalen: een paar minuten, een heel leven, of in kaart gebracht volgens de ontwikkelingsstadia van de vroege kinderjaren. Stadium I, pre- en perinataal. Stadium II, kindertijd en orale behoeften. Fase III, peuterschap. Fase IV, rond de leeftijd van de toilettraining.
Bekijk een video als voorbeeld van een zelfhulpoefening met de 4 eerste stappen van de energetische cyclus: https://vimeo.com/265519127
De volgende fase V is de “opwindingsfase” en luidt de komst van de genitaliteit in. Dit komt overeen met de fase wanneer de energie van het kind eindelijk verankerd is in het bekken rond de leeftijd tussen 3 en 4 jaar. In deze fase herhalen we de vorige vier fasen – om ons veilig te voelen in onze opwinding, deze te voeden, deze te verkennen en er vrij mee te zijn – maar dit alles op een hoger energieniveau.
Nog vier fasen maken de cyclus compleet, maar deze vallen buiten het bestek van dit artikel. Elke fase heeft zijn typische soorten blokkades (zie kaart hieronder) en inzicht in de dynamiek van elk van die blokkades wordt het kader van een mogelijk therapeutisch proces dat uiteindelijk op een precieze en effectieve manier de natuurlijke energiestroom en daarmee het welzijn herstelt. Dit zijn onderwerpen die we uitgebreid behandelen tijdens onze trainingen.
Vond je dit artikel leuk? Deel het op:
