Core Strokes™ : een holistische en transformatieve praktijk voor zelfontwikkeling

Wie ben ik echt?

Volgens het Padwerk (Eva Pierrakos) is onze goddelijke Kern (CORE – ook wel “Center of Right Energy” genoemd) de opslagplaats van eindeloze vreugde, intuïtie en creativiteit. Het bevat wijsheid, geluk en het antwoord op alle vragen over onze groei en ontwikkeling. Dit CORE-deel van ons lijkt alles te zijn wat we ooit zouden willen zijn en uitdrukken. Het is dan ook het deel van ons dat geen angst kent en onze levensopdracht begrijpt en verwelkomt en “eenheden van herkenning en transformatie” (Strokes) uitstuurt in de wereld.

De goddelijke eigenschappen van onze CORE (of “hoger zelf” of “echte zelf”) zijn liefde, kracht, sereniteit en wijsheid. Maar deze goddelijke expressie wordt gemakkelijk verduisterd door andere lagen in onze persoonlijkheid (ons “lagere zelf” en onze maskers) die zich tussen onze kern en de wereld plaatsen.

Ons Lagere Zelf is in feite de zelfzuchtige houding ten opzichte van onszelf, onze opzettelijke onwetendheid, ons verlangen om het leven te vernietigen en onszelf te isoleren. Het zijn een soort van demonische eigenschappen (eigen wil koste wat kost doordrukken, onderwerping, angst aanjagen).

Ons Masker Zelf is de personificatie die we denken te moeten zijn voor de wereld. Het is ons persoonlijke beeld volgens onze ervaringen uit onze kindertijd en onze karmische splitsingen die we in deze incarnatie hebben ingebracht, maar het basisbeeld achter ALLE maskers is: ‘Ik ben niet beminnelijk en niet acceptabel zoals ik ben.’ We houden Masker Zelven omdat we weten dat we niet zullen worden geaccepteerd als onze haat of egoïsme voor iedereen duidelijk zijn. Ons Hogere Zelf wordt ook gemaskeerd omdat we ons op de een of andere manier schamen voor onze schoonheid en innerlijke spirituele kracht.

Met andere woorden, in ons Masker Zelf ontkennen we zowel het ergste als het beste van onszelf. We creëren met ons Masker Zelf een veilige, conventionele maar uiteindelijk niet vervullende pseudo-waarheid over onszelf. We proberen ook een ‘geïdealiseerd zelfbeeld’ waar te maken, waarbij het altijd om perfectie gaat. De diepere waarheid over onszelf blijft zo verborgen totdat we de reis van zelfontdekking ondernemen. Het frontispice van de Tempel van Delphi zegt “ken uzelf” in een dwingende vorm en geeft aan dat de mens moet overeind staan ​​en leven volgens zijn natuur.

De mens moet naar zichzelf kijken

Maar dit is iets moeilijks. Als kinderen schaamden we ons voor ons (vooral lagere) zelf. We waren bang dat als we eerlijk zouden zijn over onze negatieve gevoelens, we door onze ouders zouden worden afgewezen.

Dus bedekten we onze gevoelens van het Lagere Zelf met een masker waarvan we hoopten dat het onze beminnelijkheid zou verzekeren … Als kind stonden we voor een dilemma dat we een impuls of een bepaalde hulpbron moesten opgeven om het onderlinge contact te behouden. We moesten ons “correct gedragen”, omdat elke slechtheid zoals die in het Lagere Zelf wordt voorgesteld, niet was toegestaan. Of we moesten het contact met anderen opgeven om onze impuls te behouden … Op trillingsniveau voelt geen van deze pseudo-oplossingen goed aan.

De prijs die we betalen voor deze opsluiting van impulsen, gevoelens en verlangens is natuurlijk dat het ons ook weerhoudt van plezier en het in onze werkelijke “grootheid” zijn. Impliciet komen alle overlevingsmechanismen (karakterstructuren) tot stand door onderbrekingen van onvoorwaardelijke liefde en onderlinge verbinding … of wanneer delen van onszelf niet worden verwelkomd of zelfs maar overwogen …

Elke keer dat er een breuk gebeurt in onderlinge verbinding, gebeurt er een breuk in ontwikkeling (= ontwikkelingstrauma). Karakterpantsering leidt daardoor tot emotionele rigiditeit, slecht contact met anderen (de muren die we om ons heen bouwen) en een gevoel van “doodsheid”.

Voorbeelden van karakterverdedigingen zoals die verschijnen in ons MASKER zijn onderwerping en afhankelijkheid als pseudo-oplossingen voor liefde; agressie en controle als vervormingen van macht; of onthechting en terugtrekking als vervangers en karikaturen voor sereniteit en wijsheid. Onder de terugtrekking vinden we verwarring en chaos, eenzaamheid, pijn. Onder controle en agressie is instorting, hulpeloosheid, pijn. Onder onderwerping ligt er agressie, angst en frustratie, pijn. Meestal leiden al deze patronen van angst, terugtrekking en vermijding tot een gevoel van ontoereikendheid en onnatuurlijkheid en natuurlijk … pijn als gevolg van de vervorming van de goddelijke eigenschappen die in onze KERN (CORE) aanwezig zijn.

Pantsering is een levend geheugen.

Wilhelm Reich, MD – de grootvader van lichaamsgerichte psychotherapie – toonde aan dat op het niveau van het lichaam alle afweermechanismen zich uiten als chronisch vasthouden, energetische onder- of overbelaste gebieden en ‘energieblokkades‘. Energieblokkades, zei John C. Pierrakos, MD (oprichter van Core Energetics), zijn gestagneerde poelen van vitale substantie die zich ophopen in de defensieve perimeter en deze “pantseren” in disfunctionele patronen of karakterstructuren.

Wanneer we gepantserd raken, wordt onze pulsatie, een intrinsiek aspect van het leven dat de dynamische cyclus van expansie en contractie – of van “in-strokes” en “out-strokes” – in alle levensprocessen weerspiegelt, onderbroken en wordt de beweging beperkt. De energiestroom door ons lichaam wordt belemmerd en beïnvloedt onvermijdelijk onze gezondheid, vitaliteit en seksualiteit.

Wilhelm Reich toonde aan dat het lichaam een ​​”levende herinnering” is en de tekenen en sporen van onze persoonlijke levenservaring en ons familiaal erfgoed in zich draagt. Allerlei traumatische ervaringen en aangeleerde angsten, ‘impregneren’ ons karakter en beïnvloeden uiteindelijk onze houding. We kunnen dit in ons leven ervaren als gevoelens van hyperkwetsbaarheid, gebrek aan gevoel of levendigheid, als stijfheid, rigiditeit en spanning.

Pantsering is aantoonbaar en daarom kunnen we ermee werken.

Spierpantsering – een mechanisme van ons emotionele afweersysteem – kan worden gepalpeerd als spierhypertensie of spierhypotensie. Het kan ook worden waargenomen als bewegingsstoornis. Pantsering-patronen volgen niet strikt de paden van de willekeurige motorische zenuwen, maar verschijnen eerder als “banden” of “segmenten”. Dat komt omdat pantsering meer het resultaat is van activiteit van het autonome zenuwstelsel en dus meer onwillekeurige patronen volgt dan willekeurige motorische patronen.

De chronische bestendiging van de verdediging kan het gevolg zijn van verharding (= rigide, hyperrespons) en van consolidatie of van verzwakking (hypo-respons) van het spieraspect. Het houdt op die manier het specifieke verdedigingspatroon, inclusief de mentaal-emotionele aspecten, voor onbepaalde tijd op zijn plaats.

Dit proces gebeurt per definitie onbewust en weerstaat verandering. Dit is een probleem, maar het kan – langzaam en met moeite – worden omgekeerd via lichaamsgerichte psychotherapie. Die werd daarvoor ontwikkeld zelfs.

Pantsering in de myofasciale weefsels

Reich introduceerde de term “spierpantsering”, maar tegenwoordig weten we dat psychologische inprenting ook van toepassing is op andere weefsels in het lichaam, met name de categorie bindweefsel “(myo)fascia”. De fascia is een vezelsysteem dat bijna alle zachte weefsels van het lichaam (organen, spieren, enz.) omhult met als functie om deze structuren in te pakken, bij elkaar te houden, te verbinden en te ondersteunen. We kunnen klinisch een onderscheid maken tussen fascia en spierweefsel, ook al zijn deze met elkaar verweven. In Core Strokes hebben we een niet onaanzienlijke focus op het “ontwapenen”, harmoniseren en reguleren van het myofasciale systeem.

Anatomisch-fysiologisch gezien is de fascia een primitievere, minder gedifferentieerde structuur dan de willekeurige musculatuur, en werkt meer samen met het reflexsysteem dan met het willekeurige bewegingssysteem. Het speelt dus al heel vroeg in het leven een dominante rol, voordat het willekeurige spierstelsel de kans heeft gekregen om greep te krijgen op ons gedrag. Het is daardoor ook meer betrokken bij shocktrauma-situaties waarbij het typisch is dat het willekeurige systeem wordt overweldigd door het onwillekeurige en reflexmatige. Onopgeloste geboorteproblemen en andere traumatische ervaringen zijn voor de geoefende hand voelbaar in het fasciale netwerk.

Het harnas loslaten, de piloot ontwikkelen, de ziel omhullen met ego met Core Strokes en Emotionele, Energetische en Posturale myofasciale integratie.

Jack Painter, PhD – grondlegger van de beroemde Postural Integration®-methode – heeft ons geholpen te begrijpen dat om de persoon te helpen bij het loslaten (de-armoring) op het niveau van de fascia, we tevens een perspectief van karakterstijl nodig hebben. Afhankelijk van het karakterpatroon, kan myofasciale bepantsering worden gezien in de manier waarop de fascia in klonten is verspreid, ingezakt, de kwaliteit heeft van een vloeibare ballon, dicht, dik of dun is, vezelig, zacht en buigzaam aan de buitenkant, vezelig of pezig dieper of zacht met gebrek aan tonus en reactievermogen,….Vele varianten met andere woorden.

In Core Strokes™ -sessies helpt de behandelaar de cliënt om de “vasthoudpatronen” los te laten met gerichte myofasciale “strokes” (in onze visie: “eenheden van (h)erkenning”) en ook om hem / haar uit te nodigen om naar buiten te komen met een nieuw deel van zichzelf, of een oud deel van zichzelf dat zich als symptomen in hun lichaam heeft verstopt. De aanwezigheid van de therapeut moet de cliënt de moed geven om te beginnen met het onthullen (bewust worden), het zuiveren en transformeren van alles wat naar de oppervlakte komt vanuit de innerlijke diepten. We noemen deze innerlijke diepten graag de “Dynamische Grond“, de zetel van het diepste niveau van het onbewuste, het overgeërfde of het collectieve onbewuste van Carl Gustav Jung.

Core Strokes: balans tussen lichaamswerk- en egoprocessen.

Core Strokes gebruikt de informatie in het lichaam als een manier om informatie over het onbewuste te verkrijgen. In de therapie houden we altijd contact met de egoprocessen van de cliënt en houden we balans tussen lichaamswerk en egoprocessen. We evalueren of het ego eerder is ingestort, onderontwikkeld, zwak of overdreven, te agressief en / of beheersend, maar niet echt sterk (over-ontwikkeld). In Core Strokes helpen we de cliënt in beide gevallen met “Ego repair” (Herstelling of ontwikkeling van gezonde ego-functies). Dit houdt rechtstreeks verband met het waarom van het werken met het lichaam in deze therapie. Met wat Albert Pesso – een andere pionier in de lichaamsgerichte psychotherapie – “Ego wrapping” noemt, brengen we bewustzijn, benoemen we, accepteren we en geven we een plaats aan een deel van de ziel / zelf wanneer het verschijnt. We gebruiken in de symbolische setting van de therapie een vorm van symbolisch “tegengif” door gebruik te maken van virtuele, ideale figuren, zodat de cliënt in het “virtuele lichaam” kan ervaren wat er in het verleden had kunnen zijn als er gelukkige omstandigheden, interacties en figuren beschikbaar waren geweest (in akkoord met Al Pesso). Dit is de plek in onze geest waar we de toekomst kunnen oefenen en ons potentieel voor vervulling en geluk kunnen opeisen. Het egosysteem wordt op die manier gezonder, kan de maskers en karakter-beschermingsmechanismen laten vallen en grondt zichzelf meer in het Hogere Zelf stelt John Pierrakos.

Een geïntegreerd myofasciaal netwerk

Een gezond functionerend ego is afhankelijk van een geïntegreerd myofasciaal netwerk. Wanneer de biologische cellen niet in een staat van vervorming (stijfheid of chaos) zijn, maar in balans en geïntegreerd, is de doorlatende (ego-) huid in staat om de balans tussen kracht en expressiviteit aan de ene kant, en kwetsbaarheid en ontvankelijkheid aan de andere kant te reguleren. Het myofasciale netwerk helpt bij het reguleren van de balans tussen ontvankelijkheid en uitgaande expressiviteit. We werken hierbij met Posturale, Energetische en Emotionele Myofasciale Integratie technieken die ons helpen om de stroom van energie van de Kern (Core) waar te nemen en te reguleren. Zo leren we gezond te handelen binnen alle 5 dimensies van persoonlijkheid (het fysieke, het emotionele, het mentale, de wil en het spirituele). De geïntegreerde persoon is thuis in het eigen lichaam – “tempel van de ziel” en thuis in de wereld in goede relatie met anderen.

Trainingsmogelijkheden

De basis van Core Strokes ™ kan geleerd worden in 4 aparte modaliteiten van een week waarin lichaamswerk, emotioneel, energetisch en Posturaal myofasciaal werk wordt samengebracht met lichaamsgerichte psychotherapie-methodieken. Voor meer informatie over inleidende workshops, het opleidingscurriculum, voorwaarden, aanmelding en plaatsen, kun je elders op deze website informatie vinden.