Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)

“Waarom integreren als je geboren bent om op te vallen”

–Dr Seuss

Wat is Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)?

ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Ook wel aandachtstekort-hyperkinetische stoornis of aandachtstekort-hyperactiviteitstoornis genoemd) is een neurobiologische stoornis die delen van het brein behelst die alertheid, aandacht en gedragsregulatie controleert.
ADHD wordt in het diagnostisch handboek DSM-IV-TR beschreven als bestaande uit drie verschillende types:

• ADHD-I, het overwegend onoplettende type (ADHD Predominantly Inattentive Type). Dit is het type waarbij vooral sprake is van ernstige en aanhoudende aandachtszwakte (moeite om de aandacht in het hier-en-nu te houden, dromerig type). Dit wordt ook wel het ADD-type genoemd. Deze aanduiding wordt echter sinds de publicatie van DSM-IV formeel niet meer gebruikt.
• ADHD-H, het overwegend hyperactieve en impulsieve type. Hier is vooral sprake van ernstige en aanhoudende impulsiviteit en hyperactiviteit;
• ADHD-C, het gecombineerde type. Zowel de problemen van het onoplettende als het hyperactieve type zijn aanwezig. Dit type ADHD komt het meeste voor.

ADHD wordt typisch gediagnosticeerd bij kinderen en adolescenten, en kan er verschillend uitzien afhankelijk of het kind primair onaandachtig, of hyperactief/impulsief uitziet. Het gecombineerde type is zowel onoplettend en hyperactief/impulsief.

Subtypes van ADHD

De kenmerken voor de onaandachtige en hyperactieve/impulsieve subtypes zijn hieronder weergegeven:

Onaandachtig

• Onoplettende fouten
• Lijkt niet te luisteren
• Kan taken niet afmaken
• Slecht georganiseerd
• Verliest gemakkelijk zaken
• Vlug afgeleid
• Lijkt altijd in een dagdroom
• Vergeetachtig

Hyperactief/Impulsief

• „Woelig”
• Onvermogen om te kunnen blijven zitten
• Altijd „onderweg”
• Excessief praten
• Antwoorden eruit flappen voor de vraag volledig gesteld is
• Ongeduldig
• Constant onderbrekend

Omdat iets lijkt op ADHD, is net nog geen ADHD. Er zijn vele andere problemen, zoals depressie, angst of leerstoornissen die ADHD kunnen nabootsen, of naast ADHD kunnen bestaan. Daarom vraagt een diagnose van ADHD een grondige evaluatie van het sociale, emotionele en academische functioneren.
Het is belangrijk op te merken dat ADHD niet enkel een stoornis is van kinderen, maar een levenslange conditie is. Symptomen van hyperactiviteit verminderen gewoonlijk in de jonge volwassenheid, maar moeilijkheden met impulsiviteit en onoplettendheid zijn geneigd te volharden. Het kan niet „genezen” worden, maar effectieve behandeling die het kind leert hoe de vaardigheden te ontwikkelen die het mist, en daardoor beter het leven met ADHD te managen is mogelijk.

Benaderingen voor de behandeling van ADHD

Het Instituut voor Bodymind Integration biedt een reeks van benaderingen aan voor de behandeling van ADHD.

• Individuele therapie richt zich op de ontwikkeling van specifieke vaardigheden, maar richt zich ook op de strijd met de stemming en een laag zelfbeeld die vaak gepaard gaan met de diagnose van ADHD.
• Gezinstherapie leert ouders hoe ze de structuur en ondersteuning thuis kunnen integreren die het kind vooruit helpen.
• Groepstherapie biedt veilige en geschikte sociale training, waarbij het kind (of de volwassene) feedback van anderen kan krijgen over hoe ze hun gedrag kunnen reguleren.